CÓRECZKA TATUSIA, CÓRKA OJCA – CZY JESTEŚ CÓRKĄ OJCA?
– uległe, grzeczne dziewczynki którym trudno jest wyrażać złość w stosunku do mężczyzn i stawiać im granice
– kobiety mające trudną relację z matką, mają matkę narcystyczną, zostały przez matkę w jakiś sposób odrzucone, w relacji z matką doświadczają braku akceptacji, nieustannej krytyki
– kobiety, które były molestowane seksualnie fizycznie, albo były w relacji z ojcem uwodzicielskim
– kobiety, które uważają że żaden mężczyzna nie dorówna ich ojcu
– kobiety, które czują się zawsze lepiej w towarzystwie mężczyzn niż kobiet i wolą z nimi pracować czy spędzać czas, inne kobiety je drażnią
– te które mówią “w dzieciństwie zawsze bawiłam się z chłopcami”, “nigdy nie rozumiałam babskiej przyjaźni”, “kobiety są zbyt emocjonalne/zazdrosne/zawistne/głupie/płytkie”
– kobiety “kochanki” wybierające mężczyzn którzy już są zajęci emocjonalnie czy żonaci, konkurujące w miłości z innymi kobietami lub z matką partnera
– kobiety wybierające sobie na partnerów “synków mamusi” mających nieuporządkowaną relację z matką
– kobiety zablokowane na swoją intuicyjną i twórczą stronę
– kobiety które są w związkach gdzie nie mogą realizować swojej seksualności i często seks w związku jest tylko na początku, a potem są w związku w którym nie ma życia seksualnego
– kobiety odcięte od swojego ciała (zwłaszcza brzucha, bioder) czy wręcz nienawidzące go
– kobiety, które uważają że feminizm jest trenedem skierowanym przeciwko mężczyznom a patriarchat nie istniał i nie istnieje, które chętnie poświęcają się dla mężczyzn
– kobiety, które uważają, że bez mężczyzny są bezwartościowe i upatrują swojej wartości w fakcie posiadania partnera
KOMPLEKS OJCA U KOBIET, BYCIE CÓRKĄ OJCA LUB CÓRECZKĄ TATUSIA
Jungowski kompleks ojca u kobiet odnosi się do emocjonalnej i psychologicznej więzi z ojcem, która może wpływać na ich relacje z mężczyznami oraz na postrzeganie samej siebie. Każdy typ ojca, według analizy jungowskiej, może prowadzić do różnych manifestacji tego kompleksu, kształtując psychikę córki i jej podejście do świata:
- Ojciec nieobecny – Fizyczna lub emocjonalna nieobecność ojca może prowadzić do poczucia braku, co u kobiet może objawiać się trudnością w nawiązywaniu trwałych relacji i nieustannym poszukiwaniem męskiego autorytetu lub oparcia. Jeśli nasz ojciec był nieobecny lub niedostępny fizycznie czy emocjonalnie, co spowodowało, że nieświadomie go wyidealizowałyśmy i nasz wewętrzny obraz mężczyzny niewiele ma wspólnego z rzeczywistością
- Ojciec rozpieszczający – Zbyt pobłażliwy ojciec może stworzyć w psychice córki obraz świata, w którym mężczyźni powinni spełniać jej potrzeby bez wysiłku. W dorosłym życiu takie kobiety mogą oczekiwać bezwarunkowej uwagi lub zmagają się z rozczarowaniem, gdy rzeczywistość nie spełnia ich oczekiwań.
- Ojciec dominujący/ przemocowy – Córka ojca dominującego często doświadcza silnej kontroli, co może prowadzić do walki z autorytetem mężczyzn lub podświadomego dążenia do podległości, szczególnie w związkach. Może odczuwać lęk przed samodzielnością i brak pewności siebie.
- Ojciec uzależniony – Ojciec zmagający się z uzależnieniem wprowadza do życia córki niestabilność i chaos. Takie doświadczenia mogą prowadzić do trudności w ufaniu mężczyznom lub wchodzeniu w zdrowe relacje, z powodu obawy przed powtórzeniem traumatycznych wzorców.
- Ojciec bierny – Córki ojców biernych mogą odczuwać frustrację z powodu braku ojcowskiego wsparcia, co często prowadzi do przejmowania odpowiedzialności, niekiedy kosztem własnych potrzeb. Takie kobiety mogą mieć trudność w pozwoleniu sobie na bycie “zaopiekowaną”.
- Ojciec idealizujący – Ojciec, który idealizuje swoją córkę, tworzy obraz “księżniczki”, co może prowadzić do nierealistycznych oczekiwań względem mężczyzn i relacji. Córka może mieć trudność z akceptacją siebie jako osoby niedoskonałej.
- Ojciec uwodzący – Ojciec uwodzący, który nieodpowiednio przekracza granice emocjonalne, prowadzi do powstania niezdrowych wzorców relacji, w których córka szuka potwierdzenia swojej wartości poprzez relacje seksualne lub romantyczne.
Zapraszam na kurs “CÓRKI OJCÓW W DRODZE DO UZDROWIENIA” który potrwa 2 miesiące (łącznie 9 spotkań co poniedziałek o godzinie 18 PL na zoom)
Będziemy
– badać w jaki sposób jesteśmy przywiązane do postaci ojca, zidentyfikujemy przywiązanie które nas więzi,
– rozpoznawać jak odrzucona kobiecość dała przestrzeń na to, żeby relacja z ojcem mogła wpłynąć na nas w tak zanczącym stopniu
– nawiązywać kontakt z archetypowymi postaciami Bogiń, takich naszych zastępczych matek
Będziemy to wszystko robić poprzez pracę z mitami, baśniami, medytacjami i terapeutycznymi rozmowami.
Jesteś zainteresowana? Napisz maila na adres biuro@zdrowadusza.com
KONSEKWENCJE BYCIA CÓRKĄ OJCA, CÓRECZKĄ TATUSIA, KOMPLEKSU OJCA
Esther uwielbia, gdy ojciec poświęca jej niepodzielną uwagę. Wyczekuje rzadkich okazji, gdy Williama nie ma w domu, i ona może mieć tatę wyłącznie dla siebie. On mówi na nią Besti. Esther siada mu na kolanach i jeśli nie golił się przez jeden dzień, narzeka na dziwną szorstkość jego skóry. On odgarnia jej włosy i obsypuje jej czoło całusami. Kirsten przygląda się im z przeciwległego krańca pokoju.
Pewnego razu czteroletnia Esther zwróciła się do obojga rodziców z wielką powagą: „Chciałabym, żeby mama umarła, wtedy ja byłabym żoną tatusia”. Kirsten to rozumie. Ona sama chciałaby mieć dobrego, godnego zaufania ojca, który by ją przytulał i z którym mogłaby konstruować układy elektryczne, gdy nikt by im nie przeszkadzał. Doskonale widzi, jak urzekającą i wspaniałą postacią może wydawać się Rabih dziewczynce, która nie ma jeszcze dziesięciu lat. Chętnie bawi się z córką lalkami na podłodze, zabiera ją na ściankę wspinaczkową, kupuje sukienki, jeździ na rowerze i opowiada o genialnych inżynierach, którzy budowali szkockie tunele i mosty.
Niemniej obserwując ich więź, Kirsten nieco martwi się przyszłością córki. Zastanawia się, czy jakikolwiek inny mężczyzna będzie w stanie spełnić tak wysokie standardy czułości i uwagi – i czy Besti ostatecznie nie będzie odrzucać kolejnych kandydatów tylko dlatego, że nawet w przybliżeniu nie ofiarują jej tego rodzaju przyjaźni, jaką kiedyś obdarzał ją ojciec.
Jednak to, co najbardziej drażni Kirsten, to sentymentalne zachowanie Rabiha. Wie, że dobroć, którą okazuje córce, dla niej jest niedostępna. Wielokrotnie doświadczała drastycznej zmiany tonu, gdy oboje znajdowali się poza zasięgiem słuchu dzieci. Rabih bezwiednie zasiewa w umyśle Esther wyobrażenie sposobu, w jaki idealny mężczyzna traktuje kobietę – niezależnie od tego, że ideał ten w żaden sposób nie odzwierciedla jego prawdziwej osobowości.
Esther zatem w przyszłości może zapytać mężczyznę, który zachowuje się egoistycznie, jest nieuważny bądź szorstki, dlaczego nie może być bardziej podobny do jej ojca, nie zdając sobie sprawy, że tamten jest właśnie uderzająco podobny do Rabiha, ale nie do tej jego strony, którą ona miała okazję widzieć.
fragment pochodzi z książki “Prawdziwa historia miłości” – De Botton Alain